Chyba każdy z nas inaczej definiuje pojęcie sportów ekstremalnych. Wg. Wikipedii są to sporty, które wiążą się z większym ryzykiem niż pozostałe. Jest w tym dużo prawdy choć nie wiem czy zgodzą się tym bokserzy i amerykańscy futboliści.
Nigdy nie odnosiłem sukcesów w piłce, siatkówce czy tenisie. Zawsze wynik był  bez znaczenia, przegrana czy wygrana przecież potem i tak wszyscy rozejdą się do domów i otworzą piwo. Inaczej gdy przeciwnikiem jest natura. Walka z żywiołem jest tym co przyśpiesza puls i pobudza do walki o przetrwanie. Adrenalina powoduje, ze nagle „budzimy się” do wykonania jednego najważniejszego zadania – przeżycia. Nagle wszystko inne przestaje być ważne, jesteśmy krystalicznie skupieni na tej misji, i pokonujemy samych siebie – przez chwilę czujemy co tak naprawdę jest wa¿ne a co nie jest w naszym życiu.

    Kiedyś w Dream Jumpingu ludzie pytali czy to niebezpieczne ? Odpowiadaliśmy TAK – nawet bardzo, jednak niebezpieczeństwo wypadku jest mniejsze od tego, ¿e jutro przejedzie was samochód. ¯życie jest niebezpieczne, bardzo niebezpieczne, a my nie jesteśmy przygotowani na to aby sobie radzić w sytuacjach, które przychodzą nagle i niespodziewania. Łudzimy się tym, że jeśli będziemy unikać pewnych niebezpiecznych sytuacji to nam się nie przytrafią. Ależ tak jest oczywiście – nikt nam nie każe wychodzić z domów, nie musimy jechać w lecie na wakacje, a w zimie przecież możemy posiedzieć przy telewizorze.

Jest w żeglarstwie coś co zmienia ludzi. Ciągła walka z żywiołem, nieustanny ruch i zmiany. Z kolei życie na małej przestrzeni obnaża osobowości niczym w Big Brotherze. Oczywiście przygoda ta zmienia ludzi latami, hartuje powoli, jednak trwale.

Mój pierwszy raz

Nie pamiętam kiedy zacząłem swoją przygodę z żeglarstwem, pamiętam kiedy udało mi się pierwszy raz samemu wypożyczyć żaglówkę na Solinie. Chodź nie miałem stosownych dokumentów z pomocą przyszła książeczka  WOPRu, i tak zostałem pierwszy raz kapitanem 6-metrowej Sportiny. Pływaliśmy prawie 4 dni. Czarter obejmował co prawda 3, ale w tym wieku nie robiło się jeszcze marginesu czasu na wypadek braku wiatru – a przypadkiem się skończył, a silniki mieli w tym czasie tylko wybrani.  Jest Solina bardzo  małym i urokliwym miejscem do żeglowania, z pięknymi skałami ciągnącymi się wysoko, pionowo w górę. Polecam wszystkim a zwłaszcza tym, którzy mają ochotę na romantyczny tydzień we dwoje i tylko dla siebie.

Potem było klasycznie: Mazurskie obozy, Pływania na DeZeTach czy też Regaty BOLSA – okiem turysty (szczegóły w galeriach)

do czasu gdy doszło do Operacji „Mercedes” 

 Zabrał nas kiedyś kolega do Sławy na łódki z okazji urodzin swoich. Mieliśmy wypożyczyć sobie Oriona na 2 dni. Ze smakiem patrzyliśmy na pomost łódek prywatnych porównując Oriony do Tango i tym podobnych. Nie pisząc jak, ale godzinę później udało nam się wypożyczyć prywatną łódź kabinową Jenau (ok 6,5m). Byliśmy zachwyceni, nie wiedzieliśmy jeszcze wtedy, że będzie to długi weekend, którego długo nie zapomnimy.

Łódka była troszkę prze-żaglowana, miała przesunięty środek ożaglowania ale wtedy nas to nie interesowało, podobno była nie-wywracalna, taka wańka wstańka. Zachwyceni darem losu wypłynęliśmy czym prędzej. Drugiego dnia pływania wypatrzyliśmy regaty Omeg i postanowiliśmy nieformalnie się z nimi zmierzyć – jako , że nasz bolid był znacznie szybszy – tak¿e pokazać jak się wyprzedza.  Żeby być fair postanowiliśmy przepisowo minąć linię startu i szybko dogonić oddalający się już peleton. Szliśmy ostrym bajdewindem,  wiatr przekroczył 4 beauforty, nie marnowaliśmy czasu ani wiatru na refowanie żagli. Płynęliśmy pełną parą.

To był moment….sternik nie był w stanie utrzymać rumpla, zawietrzna łódka zaczęła odpadać, szot grota utknął w knadze i łódka zamieniła się w coś na kształt niemieckiej łodzi podwodnej. Zrobiliśmy grzybka w około 5 sekund, w porównaniu z omegą, omega przewraca się całą wieczność. Było to około 100 metrów przed linią startu.

    Akcja ratunkowa trwała dwa dni, ponieważ istniała groźba zatonięcia łódki, przy próbie jej obrócenia na otwartej wodzie sytuacja nieco się komplikowała. Pierwszego dnia udało nam się ją zaparkować przy pomoście – tyle, że bokiem. Przypadkowi przechodnie śmiali się, że łódkę się parkuje masztem do góry nie w bok. My śmialiśmy się, że tak się łatwiej wchodzi. A wpłynięcie do łódki przypominało wizytę w Titanicu. W środku do połowy woda, pod nogami czuć czyjś plecak, obok pływa jakiś but. Próbowaliśmy odratować z łódki kiełbasę, którą kupiliśmy rano na grilla-bo to była nasza jedyna szansa na posiłek. Udało się, z tym, że nie polecam trzymania kiełbasy w wodzie – robi się potem strasznie mdła potem na grillu.

Toretycznie łódki morskie (balastowe) są niewywracalne i chciałbym się tej wersji trzymać.

Największy sztorm jaki dotychczas przeszedłem to 8 w skali beauforta i było sympatycznie – woda zaczyna tak falować, że zaczyna wyglądać  jak piaskowa pustynia.   Szelki dodają otuchy… zostaje tylko kwestia doboru muzyki i odpowiedniej czapki, gdy¿ nie wszystkie daszki projektowane były na deszcz lecący poziomo. Ja po dłuższej walce założyłem maskę z rurką, ale i to nie zdawało rezultatów   ze względu na brak wycieraczek ;

 

Miłe jest typowo turystyczne pływanie na jachtach wyposażonych w dobrodziejstwa elektroniki. Autopilot, GPS, Kontrola wiatru, głębokości, sternikowi pozostaje jedynie położyć się i delektować słońcem.  Podobnie jak i reszcie załogi. A ci na Bałtyku niech niech sie martwią, że pada i wieje 😉

Plany i marzenia

 

Z planów bardziej oczywistych jest Rejs na żaglowcu Pogoria (co udało się zrealizować w 2010 roku – więcej w galerii)

Z planów mętnych i odległych przygoda na jednostkach typu katamarany lub trimarany

Kiedyś, w drodze na studia, zobaczyłem na peronie w Głogowie małe, zniszczone przez deszcz ogłoszenie grupy SkyTeam zapraszające na skoki DreamJumping. Dwa tygodnie później stałem na dachu 13 piętrowego wieżowca i…

Chwilę później leciałem żałując tych wszystkich rzeczy, których w życiu nie zdążyłem zrobić.

 Tak zaczęła się moja przygoda z Dream Jumpingiem, i smakiem adrenaliny.

Trzy miesiące później skakała Marta, która wcześniej wspomniała o moim kretyniźmie. Nie wiem czy Jej wtedy cale życie przeleciało przed oczami, ale nigdy wcześniej nie widziałem osoby tak nagle pokorniejącej wobec życia. Do teraz gdy patrzę na to zdjęcie czuje te emocje, które były wtedy w Jej oczach. Marta do końca tego dnia była najszczęśliwszą osobą na świecie, co widać było w tych wilgotniejących oczach gdy emocje przypominały o „drugim” życiu. Jej skok jest tak¿e pokazany na jednym z filmów pokazujących DreamJumping (poniżej).

Ciekawym zajęciem jest obserwacja ludzi, którzy skaczą pierwszy raz. Obok zdjęcie, które jest moją interpretacją obrazu „Krzyk”.

Pamiętam taką sytuację  gdy parę lat później namiętnie słuchaliśmy  piosenki „Zbyszek” zespołu Coma (zbyszek, zbyszek postać radosna…. zbyszek, zbyszek, skoczył z wie¿owca) gdzieś na rejsowej imprezie. Cieszyło mnie, że ludzie robią rzeczy, które pozwalają im czuć, że żyją i w ogóle, a znajomi patrzyli na mnie jak na wariata. Potem dopiero wytłumaczyli mi, że Zbyszek skoczył tylko raz – w trochę innym celu.

Więcej zdjęć dostępnych jest w Galerii. Nakręciliśmy także parę filmików pokazujących Dream Jumping, które dostępne są poniżej (lepiej oddają obraz skoków niż zdjęcia):

Dream Jumping – Sentymentalnie ( 3,9 MB)

Dream Jumping – bardziej rockowo ( 3,8 MB)

Intro – Wstawka do prezentacji (10,4 MB)

Jak się skacze w Afganistanie – czyli na wesoło (3,9 MB)